وقتی روان، جسم را بیمار می کند – اختلال سوماتیک سمپتوم
سارا ۳۵ ساله و عزادار مادرش است. مدتی است با نامزدش روابط خوبی ندارند. او تنها یک برادر دارد اما از جانب برادرش حمایت چندانی دریافت نمیکند. او سالهاست که سابقه ناراحتیهای جسمی مختلف و مبهم دارد که گاهی هم خود به خود خوب میشوند. او به دلیل سوزش و درد در مفاصلش معتقد است به آرتروز مبتلاست. با اینکه پزشکان متعددی وجود آرتروز را در او رد کردهاند، اما او آرام نمیگیرد و رفتن از این دکتر به آن دکتر را ادامه میدهد.
اختلال سوماتیک سمپتوم
شروع اختلال سوماتیک سمپتوم معمولا بین ۲۰ تا ۳۰ سال است. فرد از علائمی رنج میبرد که ظاهراً ناشی از بیماری جسمی است. افکار، احساسات و اعمال فرد در تناسب با این علایم افراطی است؛ به طوری که کوچکترین علائمی را در خود بزرگنمایی میکند و معتقد است بیماری جدی دارد. زمانی که پزشک با استناد به آزمایشهای بالینی، وجود بیماری را رد میکند، فرد قانع نمیشود و انرژی و زمان زیادی را صرف رفتن از این دکتر به آن دکتر میکند. این اختلال معمولاً بعد از استرسهای مهم زندگی رخ میدهد و در ۸۰ درصد موارد، در کنار آن فرد مبتلا، همزمان از افسردگی و اضطراب نیز رنج میبرد.
پیش آگهی
در نهایت تقریباً نیمی از افراد مبتلا به اختلال سوماتیک سمپتوم ، بهبودی چشمگیری خواهند داشت. کودکانی که به این اختلال مبتلا هستند نیز معمولاً تا رسیدن به اواخر نوجوانی بهبود مییابند.
درمان
این افراد ابتدا اشتباهاً به پزشکان عمومی، ارتوپدی، داخلی و… مراجعه میکنند، اما بعد از آزمایشهای به عمل آمده، پزشکان آنها را به متخصصین روان ارجاع میدهند. آنها معمولاً در مقابل رواندرمانی مقاومت میکنند، زیرا مشکلات جسمی خود را ناشی از روان خود نمیدانند. آموزش مهارتهایی نظیر کاهش استرس، روشهای مقابلهمدار و انواع رواندرمانی انفرادی و دارو درمانی میتواند مفید واقع شود.
المیرا کیانی پور _متخصص روان شناسی